Home sweet home...

Na een hele relaxte terugreis waarin Boaz vanaf stijgen tot 7 uur later de landing alleen maar heeft geslapen op de arm en alleen wakker is geweest voor de fles, kwamen we aan op Nederlandse bodem....!

Toen we volgepakt door de schuifdeuren liepen stond daar de hele familie ons op te wachten, compleet met spandoeken en al. Wat een geweldig welkom van Boaz z'n nieuwe familie!! Natuurlijk moest Boaz aan alle kanten bekeken worden en hadden de neefjes en nichtjes het over hun lekkere bruine neefje met die mooie donkere krullen.....ja, het is geen vraag meer of ie verwend wordt...maar hoe erg ;-)

Bij aankomst was de hele tuin versiert en ook in het binnenshuis zag het er feestelijk uit. Thuis wilden alle neefjes en nichtjes natuurlijk hun creatieve cadeautjes laten zien, van placemat tot tekening, er was heel wat tijd besteed aan het cadeautje voor hun nieuwe neefje.

Dit is het laatste bericht op dit blogje die we met veel plezier voor jullie hebben bij gehouden. Tot slot willen we iedereen ontzettend bedanken voor de lieve berichten die we hebben ontvangen de laatste weken!
Liefs Peter, Karin en Boaz

Compleet.....

Het tijdsverschil van 6 uur maakt de regel dingen wel een stukje lastiger, want vannacht om 3.30 uur begon onze Grote Regeldag al. De Kinderbescherming belde ons en bevestigde dat ze in gang hadden gezet wat vrijdag afgesproken was en het gezinsrapport was al direct opgestuurd naar de beëdigde vertaler. Deze wist van de hoed en de rand en stond gelukkig klaar om het stuk te vertalen. De vergunninghouder, waar alle heisa door begonnen was, had dit stuk gewoonweg niet opgestuurd want ze dachten ach, dat hoeft vast niet meer...?! Ongelooflijk dat de overheid nog steeds een groot deel van de adoptiezaken in handen legt van een stel goedbedoelende vrijwilligers. Enfin, toen ze bij die vergunninghouder eindelijk een beetje wakker werden en voorstelden aan Peter's zus om het op te sturen naar een vertaler, lag het compleet vertaalde rapport al op het bureau in Amerika....tja anders had het vast nog weer een paar dagen geduurd. De eerste stap was gezet, om 10 uur moesten we stap 2 zetten....het paspoort. We hadden afgesproken dat we zeker een uur van te voren weg zouden rijden want we hadden ons les geleerd ;-) Zonder file stonden we daar om 9.30 uur al helemaal klaar voor het gebouw. Om 10.00 uur arriveerden Merle van het adoptie bureau en Geert en Carla met Roemjana. Ja, toen nog "even" door de beveiliging....een half uur later waren we er door. Het gekke is dat iedereen hier ontzettend vriendelijk is totdat......ze een uniform aan hebben. Hallo zeg, je wordt met luide stem bevolen om dit of dit te doen....In Nederland denk je dan ach, 't zal wel, maar hier ben je echt de Sjaak als je niet precies de bevelen opvolgt. Een bijkomend resultaat hiervan is dat echt niemand het in z'n hoofd haalt om überhaupt in discussie te gaan met een gezagsdrager, laat staan een grote bek geeft.....

Dus tot 12.15 uur hebben we gewacht in een grote wachtkamer om een papiertje te ontvangen waarmee we 's middags weer terug moesten komen om dan het echte paspoort op te halen. Wij zijn met z'n drieën in het historische centrum gebleven en hebben wat rondgewandeld en lekker relaxt geluncht. Geert en Carla konden dan nog voor een check met Roemjana naar de dokter (viel allemaal gelukkig mee dus we vertrekken morgen met z'n 6-en ;-) Vervolgens moest Peter nog een uur in de wachtkamer zitten...de reden ontging hem volkomen, maar ja gewoon mond houden en wachten ;-) En eindelijk klonk door de luidspreker het verlossende bevel "Mr. Van der Zwan go stand in line". En onder het zingen van de toepasselijke Philadelphia Rocky-tune "The eye of the tiger" kwam Peter triomfantelijk het gebouw uit gerend met de 2 hagelnieuwe USA paspoorten in handen. En om 16.30 uur waren weer op onze kamer en hebben we er een lekkere borrel op gedronken! Morgen weer naar huus!!

Verjaardag van Jadzia...

Vandaag waren we samen met Geert en Carla en Roemjana (andere stel uit NL) uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van Jadzia, het dochtertje van Boaz z'n pleegmoeder. Tot onze schrik waren zij er niet want ze waren met Roemjana naar het ziekenhuis omdat ze koorts had. Gelukkig hebben we net gehoord dat ze alweer ontslagen is uit het ziekenhuis en het doemscenario van de hersenvliesontsteking is weer van tafel...heftig hoor.

Dus wij kwamen met Boaz aan in een compleet tot aquarium verklede woonkamer. Er was echt uitgepakt en er stond een soort podium klaar waar later een voorstelling volgde. Het was een kamer vol familie en vrienden en leuke is dat je als vreemde direct welkom voelt. Je wordt aan oma, tante neven, nichten etc. voorgesteld en iedereen was even hartelijk. De voorstelling werd verzorgt door iemand van het onderwaterwereld park. En die had een erg leuk verhaal en er werden zeesterren, krabben tot zelfs een slang uit de watertonnetjes gehaald en de kinderen moesten allerlei vragen beantwoorden over die dieren. Ook mochten ze de dieren aanraken....Karin deed direct een paar stappen naar achteren bij het tonen van de horse shoe krab. En Peter vroeg zich af of je dit soort krab het beste kon grillen in de oven of bakken in de pan ;-)

Wederom een erg leuke middag en Boaz negeerde de drukte en lag de hele middag relaxt om zich heen te kijken en ondanks het kabaal lag hij af en toe te slapen als een roos. We hebben afscheid genomen van Sandra de pleegmoeder en het is prachtig om te zien dat Boaz de eerste weken van z'n leven in zo'n warm pleeggezin terecht is gekomen.

Morgen gaan we z'n paspoort ophalen en hopen we dat alle paperassen in Nederland nog op tijd hier zijn want dan kunnen we dinsdag naar huis!!

Gisteren verhuisd...

Helaas moesten we voor de laatste paar dagen nog even verhuizen uit onze stek waar we de afgelopen weken hebben gezeten. De familie van de B&B was ontzettend gastvrij (zoals we hier bijna overal merken) en het werd dus echt uitgebreid afscheid nemen.

Peter in "zijn" nieuwe keuken waar hij weer een lekkere steak in de pan gooit. In tegenstelling tot onze verwachtingen kun je hier heerlijke producten kopen en vooral de Whole Foods is een supermarkt waar Peter het best alleen naar toe kan gaan. Even wat halen voor het avondeten betekent meestal een tour van 1.5 uur en dan is hij nog niet uitgekeken en geshopt ;-) Na de eerste keer laat Karin hem lekker alleen gaan ;-)

We gaan wel; we gaan niet; we gaan wel.....

Gisteren lekker wezen wandelen in het bos hier om de hoek. Het is er erg mooi, alleen voor de wandelwagen niet echt geschikt dus Boaz gaat dan in de draagzak wat ie overigens prima vindt. De temperatuur loopt ook weer een beetje op naar zo'n 24C dat is dus wel lekker.

Gistermiddag kregen we bericht dat we maandag het paspoort voor Boaz kunnen ophalen, dus dan zouden we een dag later kunnen terugvliegen en valt de hele planningspuzzel mooi in elkaar.....totdat het adoptiebureau even daarna belt en meldt dat ze ons geupdate gezinsrapport niet in ons dossier hebben. Tja, da's heel lullig maar vooral erg slim om daar nu mee te komen. We zitten hier al ruim 2 weken en we hebben hun 1 april al gemeld dat het onderweg was.....dus net nu half Nederland plat ligt i.v.m. Hemelvaart en de vrije vrijdag daarna moet er nog van alles geregeld worden...dat lukt dus slecht. Peter heeft net nog even naar de Kinderbescherming gebeld maar daar is door de vrije Hemelvaart ook iedereen vrij. Gelukkig is wel alles in gang gezet en gaan ze maandag direct aan de slag. Dan moet het wellicht ook nog vertaald worden door een beëdigde vertaler voordat het hier naartoe gestuurd mag worden. Maar gelukkig hebben we via Carla (dat andere stel uit Nederland) al iemand gevonden die dat op wil pakken mocht het nodig zijn en Peter's zus gaat maandag even een paar zaken regelen met de vergunninghouder. Die is in Nederland al heel moeilijk te bereiken en vanuit de VS kwamen wij er laatst zelf ook niet door. Ja, we zijn hier nog niet zomaar weg ;-)
We gaan er vanuit dat maandag alles nog goed komt. Vandaag eerst even alles pakken omdat we morgenvroeg nog even naar een ander appartement moeten, deze is weer aan iemand anders verhuurd. Enfin, het is prachtig weer en we trekken er even op uit met z'n drieën richting het dorpje hier om de hoek. Wordt vervolgd.

Een dagje naar de dierentuin...

Samen met Geert, Carla en hun dochtertje Roemjana zijn we een dagje naar de Philadelphia Zoo geweest. Een plek waar wij normaal gesproken zonder kinderen niet snel naar toe zouden gaan. Al komt natuurlijk direct de vraag naar boven wat Boaz en Roemjana hier van meegekregen hebben ;-) Het was erg gezellig en omdat je normaal gesproken niet snel andere stellen tegenkomt die dezelfde stappen in het adoptieproces hebben doorlopen is het één en al herkenning in de gebeurtenissen van de ander.

Hier poseert Karin met haar favoriete dier de giraffe, die is zo te zien meer geïnteresseerd in een baaltje hooi. Peter's favoriete dier kwamen we 's avonds pas tegen...een mals stukje vlees en vis op het bord ;-)

Bij de afdeling slangen en reptielen wist Geert wel erg veel te vertellen over de verschillende soorten slangen etc. Nog voor hij het bordje gelezen had vertelde hij dat het bijvoorbeeld een rood-bruin gevlekte ratelslang was, die voorkwam in land x en tot de giftige danwel wurgslangen behoorde...? Toen bleek dat hij zelf altijd slangen had gehad en nu hebben ze thuis nog een groot terrarium met 3 leguanen...die gerust door Carla worden gevoerd....ja dames da's wel wat anders dan een vrouw die gillend haar man belt dat ie direct thuis moet komen omdat er een spin in de keuken loopt ;-)

Een dagje op stap...

Vandaag zijn we een dagje op stap geweest naar een soort kunstenaarsdorpje ongeveer 50 km ten noordoosten van Philadelphia. Het is gewoon opvallend hoe ontzettend groen het overal is, de hele route reden we door een prachtig groen landschap en je hebt vaak het idee dat je in Engeland bent.

Met de lunch dachten we goh ff een broodje....tja dat wordt lastig in Amerika. Okay Peter bestelde een broodje hamburger van de lunchkaart. Hij heeft best een grote mond, maar die hamburger pastte er met geen mogelijkheid in. De serveerster meldde nog even: "Enjoy your 10 oz burger"..dat is dus een hamburger van bijna 300 gram..goh lekker hapje zo tussen de middag ;-). Boaz was weer de hele dag in een opperbeste stemming; als hij maar op pad is vindt ie het prima.

Verder hebben we vandaag even een ander onderdak geregeld want we kunnen hier helaas niet blijven. Vanaf de 15e was het al aan anderen verhuurd. De huurbaas heeft nog geprobeert om die mensen dan maar te verplaatsen, maar helaas. We hebben ongeveer een km verderop een B&B gehuurd tot en met dinsdag want dan hopen we te vertrekken....dus wie weet zijn we woensdagmorgen terug....morgen weten we meer.

Karin even lekker opgelapt...

Ja, die gebroken nachten beginnen hun tol te eisen dus vandaag heeft Karin direct haar moederdag cadeau maar even verzilverd. Languit in de stoel van de schoonheidsspecialist werden eerst haar handen en nagels even flink onder handen genomen en zie hierboven het resultaat..?! tja zeg het maar.... Daarna werd op niet mis te verstane wijze de Chinese massage toegepast...zoals Karin zei: niet van dat benauwde....ze ging flink te keer...helemaal goed. Vervolgens nog even een masker en Karin stapte weer helemaal fris naar buiten.

Zie hier het dagelijkse tafereel in ons appartement, gewoon op z'n Hollands lekker thuis koken. We vinden het een stuk relaxter om hier een beetje te koken dan uit eten met Boaz erbij...En dan wil Peter toch even kwijt dat die Amerikaanse steaks echt helemaal geweldig zijn.....een Hollandse biefstuk lijkt daarbij vergeleken van een uitgemergelde koe te komen en de steak hier zal wel van een koe komen zoals veel Amerikanen er zelf ook uitzien...lekker dik en met een stukje vet, heerlijk...althans die steak ;-)

De eerste moederdag...

Dus vanochtend was het dus werkelijk de eerste moederdag voor Karin.....erg speciaal. Van Boaz en Peter heeft ze een manicure en gezichtsbehandeling gekregen bij een schoonheidssalon hier om de hoek.....ja, die slapeloze nachten moeten natuurlijk wel weer weggewerkt worden ;-) Morgen gaan de mannen even alleen op stap en kan Karin zich even lekker laten verwennen.

De voetpaden vermijden...

Met Boaz in de draagzak is het af en toe wel even opletten dat je hier niet stuikelt over die scheve stoeptegels...maar het moet gezegd worden het is wel een babe catchers ;-)

Een dag om nooit te vergeten...

Vanochtend om 10.30 uur stapte we in de auto naar het adoptie bureau. Twee dagen eerder hadden we te horen gekregen dat de biologische moeder van Boaz ons wel wilde ontmoeten. Tuurlijk heb je hier vooraf over nagedacht en geprobeerd voor te stellen hoe dit zou zijn, maar dan is het toch heel anders dan wanneer je met zo'n moment geconfronteerd wordt. Gelukkig hadden we al aangegeven dat we dit het liefst zo snel mogelijk wilde plannen anders hik je hier toch tegenaan. Het was in begin onwennig maar we zijn heel blij voor haar, Boaz en onszelf dat we dit gedaan hebben. Verder houden we dit voor ons zelf en dit is iets dat we aan Boaz mee willen geven als hij oud genoeg is. Uiteraard wilde de social worker en Merle Boaz ook even vast houden ;-)

Nadat we nog even hadden nabesproken met Merle en Noël zijn we richting appartement gereden. Halverwege even de pleegmoeder van Boaz gebeld want er stond half een afspraak voor vandaag. Haar man José pakte op en die zei dat we uiteraard direct moesten komen dus ach gelijk maar doorgereden en onderweg een een taart gehaald. Rond 2 uur waren we daar en we werden erg hartelijk ontvangen door Sandra (de pleegmoeder) haar man José, Sandra's moeder en dochtertje Jadsia. Verder waren ook Carla en Geert en hun dochtertje Roemjana aanwezig. Dit was erg mooi om te zien want zij hebben een nogal heftige tijd gehad met Roemjana. Ze kwamen aan en konden direct naar het ziekenhuis waar Roemjana werd verpleegd omdat ze waarschijnlijk hersenvliesontsteking had...heftig allemaal maar gelukkig lag ze er nu heerlijk relaxt bij. Roemjana en Boaz werden gelijktijdig door Sandra verzorgt. Dat is haar werk, dus een paar weken de baby's verzorgen voordat ze naar een adoptiegezin of ander pleeggezin gaan.

Ze hadden een hele tafel vol met allerlei lekkers klaar gezet en het was super gezellig. Sandra vertelde nog hoe het was gegaan met Boaz en dat het een levendige baby was....met andere woorden een drukke deur, maar volgens Karin en mij valt dat nog wel mee. De moeder van Sandra, wat een ontzettend gezellig tante is

, vertelde dat ze Boaz omdat hij geen naam had, altijd Burt Reynolds noemde naar de acteur/womanizer want hij kan je aankijken met een blik dat je hem niets kunt weigeren..... haha..zoek de overeenkomsten met Burt.

Verder was het een ontzettende gezellige middag en mooi om te zien hoe zo'n kamer vol mensen allemaal helemaal happy de peppy zijn door alles wat ze hebben meegemaakt met 2 van die prachtige baby's! Erg grappig is trouwens dat zowel wij als Carla en Geert op dezelfde datum de terugvlucht hebben geboekt...en misschien gaat dat ook nog wel lukken! Zondag de 16e zien we elkaar waarschijnlijk weer want we zijn allemaal uitgenodigd voor het verjaardagspartijtje van Sandra's dochtertje.

Down town....

Helemaal klaar voor de trip naar het centrum van Philadelphia...alleen Boaz schijnt z'n nieuwe rol als kangoeroe niet helemaal te kunnen waarderen. Uiteindelijk ook maar de kinderwagen gepakt want het is best warm voor hem om in zo'n buidel te hangen. De skyline doemde voor ons op en het ziet er dan toch wel indrukwekkend zo'n grote Amerikaanse stad.

We hadden de auto nog niet geparkeerd of liepen tegen een filmopname aan van een nieuwe film van Robert de Niro. Hebben hem trouwens niet gezien dus ze kunnen ons alles wijsmaken ;-) De stoep in Philadelphia is niet echt kinderwagen-vriendelijk dus Boaz werd af en toe flink door elkaar geschut. In de Macey's hebben we nog even gewinkeld en de reacties van iedereen op Boaz zijn erg leuk. Toen Peter even een blouse ging passen wachtte Karin even met Boaz op de arm in een stoel. Peter draaide zich om en Karin was geheel verdwenen.....zeker 6 Afro-Amerikaanse vrouwen stonden rond Karin en Boaz en riepen door elkaar heen: "Wow he's adorable, cute, handsome..." en zo volgden er nog wat complimenten richting Boaz. We kregen de hele middag allerlei leuke opmerkingen toen we met hem door de stad liepen. Overigens zie je bijna geen mensen met een kinderwagen lopen.
Na een paar uurtjes werd de stemming bij Boaz wat anders...je merkt dan dat het allemaal niet heel relaxt is met zo'n ukkie in de grote stad die constant heen en weer geschud wordt. Het gevolg was dat hij de hele winkel bij elkaar begon te krijsen en we maar besloten om de big city achter ons te laten terug naar het groene vredige wijkje waar we verblijven.

Schoonheidsslaapje

Ja, wat 's nachts dan af en toe niet lukt wordt 's middags even ingehaald ;-) Peter kan dan mooi de boel opruimen of lekker spelen met de camera hoe alle instellingen werken. Deze laatste activiteit heeft duidelijk de voorkeur.

:-|) :-|) :-|) :-|) :-|) :-|) :-|) :-|) :-|) :-|) :-|)

Duo Penotti 2 kleuren in een pottie

Op pad...

Vandaag zijn we de naar een botanische tuin geweest waar we lekker hebben gewandeld. Het is super weer (27C) en dan wil je er wel ff uit....uhh alleen met zo'n kleine baby is dat allemaal even nieuw. Normaal pak je een terrasje of ga je naar het strand etc. Uiteraard kan dit met Boaz ook wel, maar om daar dan een hele dag aan te besteden is wat lastiger ;-) Dus gingen we op aanraden van de verhuurster naar een botanische tuin waar je prachtig kon wandelen. En het moet gezegd worden die wilde gember, Chinese Esdoorn en Canadese vingerplant is heel bijzonder ;-) Nee, we hebben gewoon een heerlijke dag gehad en Boaz hield zich prima.

Nee dit is niet van mij...

Even de luier verschonen en als dank helemaal worden onder gestraald...vindt vooral Karin erg grappig ;-)