Koninginnedag in Philly

Dus eerst werd er vanochtend even een stukje voorgelezen...en met kinderverhaaltjes hoef je bij Boaz niet aan te komen ;-) Gelukkig hebben we hem een beetje in een ritme en hoefden we er afgelopen nacht maar 2x uit. Nooit gedacht dat we ´s ochtends om 6,30 uur elkaar vol verwondering aankijken en zeggen: "Zo, dat is lekker uitslapen vandaag".

Lekker fris...

Daarna ff lekker in bad want tussen al die huidplooien blijft af en toe een hele maaltijd achter ;-) Ja, we gingen er op uit want we moesten nog wat baby spulletjes halen en dan moet meneer uiteraard wel lekker fris zijn.

Onze rapperT

De buiten temperatuur is hier 78 graden Fahrenheit...een dikke 25 graden Celsius, lekker weer dus. De komende dagen gaat het richting de 30 graden, echt lekker. Zoals je op de foto ziet staat Eminem op de radio en dat heeft een reden. We hebben even met de pleegmoeder gebeld om wat extra informatie te krijgen over de start van Boaz. Ze vertelde in dat gesprek dat hij van RAP muziek helemaal blij wordt, dus dat draaide de hele weg in de auto. En het moet gezegd worden hij zat tevreden achterin in z'n maxicosi. Dat betekent dus een behoorlijke uitbreiding van onze CD collectie haha

Steven op bezoek!

Vanochtend om 12.00 uur stopte de taxi voor de deur en daar stapte Steven uit alsof we gewoon even in Nederland elkaar zagen. Steven was hier in Philadelphia een week voor z'n werk. Het grappige is dat hij er een maandje geleden ook bij was toen Peter het eerste bericht kreeg van de plaatsing toen ze samen op wintersport waren in Ischgl...hoezo toeval ;-) Dus vol bewondering bekeek hij naar het echte mensje wat lang een abstract iets was geweest. "Zo hé, die is knap" was het eerste wat hij zei en het moet gezegd, Steven heeft er verstand van ;-)

Nadat Boaz de fles had gehad zijn we bij een leuke lunchroom lekker wezen eten en hebben bijgekletst over de ervaringen van de afgelopen week. Later die middag heeft Peter hem met de auto teruggebracht naar z'n hotel en straks om 18.00 uur vliegt hij weer huiswaarts.

Hier zitten we in een appartementje achter dit huis

117 E Sedgwick St, Philadelphia, PA 19119

Als je het wilt zien moet je ff klikken op de onderstaande link

<http://maps.google.com/maps?f=q&source=s_q&hl=nl&geocode=&q=117+East+Sedgwick+Street,+Philadelphia,+PA,+United+States&sll=40.058859,-75.186052&sspn=0.010692,0.022724&ie=UTF8&hq=&hnear=117+E+Sedgwick+St,+Philadelphia,+Philadelphia+County,+Pennsylvania+19119&ll=40.059189,-75.185722&spn=0.001336,0.00284&t=h&z=19&layer=c&cbll=40.059255,-75.185655&panoid=SIbhCP1E57mx6CBMPVHMow&cbp=12,306.12,,0,-2.62>

Lekker Skypen met Boaz

Vandaag hebben we nogal wat ohh's gehoord toen we met de familie aan het Skypen waren, zoals hierboven met Peter's moeder en zus Martha. Was erg leuk om iedereen even te zien en dat gold andersom net zo. Verder ook niet heel veel gedaan behalve de auto omgewisseld op het vliegveld.
We beginnen lekker aan elkaar te wennen en hebben alle tijd. Morgen krijgen we nog bezoek, vriend Steven is toevallig in Philadelphia en morgen gaan we met z'n drieën even lunchen...komen wij de deur ook eens uit haha. De vrouw die de bed en breakfast runt bood ons heel aardig aan dat ze allerlei vrijkaarten had voor de bekende musea hier. Erg aardig maar dat zal wellicht niet eerder worden dan volgende week (als het er al van komt) want veel verder dan een blokje rond is de wereld nu niet ;-).

Heerlijk relaxen vandaag..

Allereerst willen we iedereen bedanken voor zoveel leuke en lieve reacties in de mail en op dit Blog echt super dat jullie naast ons een plekje innemen op de grote roze wolk.

Zo, dus gisteren hadden we geen internetverbinding, vergeten de limiet van de creditcard te verhogen en geen stroom omdat de stekkers hier niet in het stopcontact passen paste (triomfantelijk had Peter een dag voor vertrek nog een geleende adapter van buurman Eric laten zien, handig hè?....bleek het er dus één voor Engeland te zijn..). Vanmiddag zijn al deze dingen uiteindelijk allemaal geregeld. Verder was het vandaag was een echte Joko Ono/John Lennon sessie, beetje lezen en relaxen met Boaz in het grote bed en af en toe is Peter even de deur uit geweest om een beetje de boodschappen te doen. De nacht was een typisch geval van een gebroken nacht en toen we vanochtend opstonden realiseerden we ons de dubbele betekenis van die gebroken nachten, zo hé alsof we flink hadden doorgehaald in het café. Het kereltje lag nog net zo lekker te pitten in z'n bedje waardoor we beide met een enorme grijns moesten lachen om onze duffe koppen.

Gisteren hadden we even snel geschreven dat het een beetje hectisch was geweest dus hier even de uitleg waarom. Het vliegtuig had een half uur vertraging en voor we de douane door waren en de bagage gepakt was, was het al 14.45 uur en om 16.00 uur werden we verwacht bij het adoptie bureau waar Boaz zou worden gebracht. Snel de huurauto ophalen en wegwezen dus.....helaas het liep ff anders. In de stromende regen probeerden we de bagage droog te houden onder het afdak bij het verhuur bedrijf. We hadden voor de hele periode een auto gehuurd en vonden het eigenlijk best aantrekkelijk geprijsd.... Bij de balie bleek dat de prijs zoals afgegeven zonder verzekering was dus werd het opeens 2x zo duur en werd het echt te gek. De vrouw gaf tevens aan dat dit bedrag niet door onze creditcard was gedekt....whaahh "Say what...?" De manager werd er bij gehaald hoe dit opgelost moest worden, dat was heel simpel we konden daar die dag onze creditcard niet meer gebruiken want dat zou inhouden dat zij fraude pleegden....Dus het is 15.30 uur plaatselijk tijd en over een half uur worden we verwacht, maar we hebben geen auto; een berg bagage en voor een taxi moesten we eerst weer helemaal terug met de hele lading naar het vliegveld. Gelukkig zat er nog een ander verhuurbedrijf naast en het wilde de mevrouw achter de balie de 3 weken auto huur annuleren. Snel voor 3 dagen een auto gehuurd, de spullen in de wagen geladen en op de TomTom die kant op. Bleek gelukkig maar een kwartiertje rijden en we waren daar om 16.01 uur pfff lekker relaxt (not) voor zo'n heftig moment. Gelukkig moesten we eerst een aantal papieren doornemen en hadden we even de tijd om op adem te komen. En toen werd hij in een maxicosi binnen gebracht, heel bijzonder en ontroerend. We hebben hier erg lang naar uitgekeken en als het moment dan daar is valt het allemaal op z'n plek en waren we het lange wachten en hindernissen plotsklaps vergeten, echt heel mooi....na een aantal weken slapeloze nachten denken we hier vast hééééél anders over....geintje.

Omdat beelden altijd meer zeggen hieronder even een paar kiekjes van gisteren en vandaag.

Vanochtend vroeg..wat een lekker ding!!

Mooi plaatje..

Voor het eerst samen...

In het vliegtuig...volgende keer toch eerst even de neusharen retoucheren op de foto ;-)

Via het noorden met een boog naar Philadelphia

Boaz ligt lekker in zn bedje

Heb helaas niet de goeie adapter voor electrische apparaten dus ff een snel berichtje van de laatste stroom in de telefoon. Het was vandaag hectisch, emotioneel maar vooral ongelooflijk mooi en bijzonder. Het is zo onwerkelijk en tegelijk weer heel werkelijk want hij wil ETEN en wel NU. Je merkt dat hij nog moet wennen en een beetje schrikkerig is maar hij laat zich al makkelijk op de arm in slaap wiegen. Nu ff slapen want we zijn al bijna het klokje rond. Als we morgen de adapter hebben volgen de eerste mooie kiekjes. Welterusten Karin en Peter...iets te voorbarig hij begint net weer te huilen haha.

Ergens hoog in de lucht

Ergens halverwege de oceaan even een kleine update. Dus gisteravond na een goeie tip van buurvrouw Miep zijn we toch alvast maar vertrokken naar Schiphol en daar een hotel gepakt. Gisteravond voor de laatste keer met zn tweeen, wel apart. Vanochtend naar de incheck gelopen en iedereen was vriendelijk en behulpzaam en de grondstewardessen vroegen direct of ze de foto's even mochten bewonderen, veel oh's en ah's waren de reactie. We zeiden nog "jee dit gaat allemaal wel erg lekker" dus Karin wilde nog even een boek kopen en we hebben nog een bakkie genomen en toen 40 minuten voor vertrek besloten we op ons gemakkie naar de gate te lopen. Halverwege hoorde Peter uit de luidsprekers de volgende tekst: "this is the final call for Mr van der Zwan en Mrs. Jansen please come to gate 8 immediately or your luggage will be removed from the plane"....wahhhh Karin had het niet meegekregen dus al rennent vertelde Peter wat er was omgeroepen. Net op tijd konden we door de gate en nu zitten we hier voor de honderdste keer te bedenken hoe het zien van Boaz over een paar uur zal zijn.....wordt vervolgd.

Off we go!

Dus weer een weekje verder en Karin die maar blijft ijsberen en zich afvraagt waarom we nog steeds geen bericht hebben...."het gaat toch wel goed..?"...."Tuurlijk" is het standaard antwoord maar op vrijdagochtend als Peter thuis aan het werk is en de postbode zonder post voor ons voorbij rijdt en de brievenbus van de buurman vult begint er toch iets te knagen. Kom, we bellen gewoon de vergunninghouder op en vragen niet of er in ons geval al antwoord is, maar hoelang zo'n proces normaal duurt. Verrassend genoeg zijn ze niet in gesprek en we kregen al vrij vlot te horen dat het normaal gesproken een kleine week duurt nadat ze het verzoek vanuit de VS hebben. Direct daarna maar even gebeld met Justitie maar Arjan die daar de contactpersoon is was 's middags weer aanwezig en er zou een terugbel verzoek bij hem worden neergelegd. Als er om 3 uur nog niet gebeld is gaan we zelf maar even weer bellen. "Dag Arjan, we weten dat er geen uitspraak gedaan mag worden of er een verzoek vanuit de VS bij jullie ter goedkeuring ligt, maar in het hypothetische geval dat er een verzoek zou liggen hoelang zou dat dan duren voordat wij bericht zouden krijgen?" Hij begon direct mee te lachen en zei: "In het hypothetische geval dat ik hier op mijn bureau jullie dossier heb liggen tussen de andere dossiers dan zou ik dat vandaag danwel maandag kunnen beoordelen. Als er geen zaken ontbreken zouden jullie vrij snel daarna bericht krijgen" en met gevoel voor humor voegde hij er aan toe..."Uhh maar jullie dossier is helaas zoek haha" We waren weer helemaal gerust gesteld en wisten dat het in ieder geval goed zou komen. In een adoptieprocedure is grip op de zaak soms ver te zoeken en dan is het geweldig dat er achter een bureau ergens in Den Haag op het ministerie een hele goede vent zit die snapt dat het voor ons meer is dan een dossier en hier ook in mee gaat.

Om 16.30 uur ging de telefoon...onbekend nummer? Peter pakte op en de vrouw aan de andere kant van de lijn gooide het maar meteen uit: "We hebben net bericht gekregen van het ministerie van justitie en jullie hebben toestemming om af te reizen!! We waren natuurlijk helemaal door het dolle heen. Zoals gewoonlijk wilde Karin dit geweldige nieuws meteen wereldkundig maken en Peter had even een half uurtje nodig voordat het kwartje viel en ging direct over op de regel modus; wanneer kunnen we nog vliegen etc. 's Avonds kregen we de buren op bezoek voor een etentje en hebben we met de nodige borrels het geweldige nieuws gevierd. Natuurlijk werden er uitvoerig tips aan de hand gedaan door 4 enthousiaste ervaringsdeskundige wat er allemaal komt kijken bij het opvoeden van zo'n kleine spruit haha. Om 1 uur gingen de buren weg en Karin wilde echt naar bed, Peter was nog fris genoeg dus dat ticket, die huurauto en onderdak kon nog mooi geregeld worden. 's Avonds hadden we nog bericht gekregen uit Amerika dat we Boaz op dinsdag te zien zouden krijgen, maar een uur later bleek dat toch niet te lukken dus het wordt maandagmiddag om 4 uur.....mooie planning want we landen om 13.30 uur!

Nog even door de bureaucratische brei......

Vandaag even met de Nederlandse vergunninghouder (die kijken mee of alles volgens de regels verloopt) gebeld hoe het staat met de toestemming om af te reizen. Ze hebben alle paperassen vanuit Amerika ontvangen, dit is ons vrijdag verteld vanuit Amerika. Kreeg een mevrouw aan de lijn die even moest overleggen hoe ver het stond. Komt ze weer aan de telefoon en deelt op bitse toon mee: "U mag helemaal niet weten dat er een match is, dat hadden ze vanuit Amerika niet mogen zeggen, want het is pas een match als het ministerie van justitie toestemming heeft gegeven. En u hoeft niet meer te bellen, u hoort van ons wel als het zover is...." Tja, wellicht heeft ze formeel helemaal gelijk, maar had ze gezegd;"Goh, dit is niet helemaal volgens de procedure maar ik begrijp dat u benieuwd bent...u hoort van ons wanneer het zover is" dan komt dat net ff beter over. Enfin, aan het eind van het adoptie-traject ben je ondertussen wel wat gehard dus lekker van je af laten glijden. Een collega had het juiste antwoord: "Eigenlijk best positief dat ze nog geen uitsluitsel hebben gegeven want jullie zouden nu toch niet kunnen vliegen door die aswolk uit IJsland" haha that's the spirit! Dus nog even geduld hebben en dan gaan we toch echt!

Vanmiddag kwamen de lang verwachte foto's van Boaz binnen....sprakeloos hebben we hem bewonderd! en direct daarna natuurlijk vol trots wereldkundig gemaakt ;-)

Dag wereld ik ben Boaz!

Wat een kanjer!

Volgende week weg?

Afgelopen woensdag kregen we bericht vanuit Amerika dat ze deze week nog de paperassen willen afronden en opsturen naar de Nederlandse vergunninghouder. Die Nederlandse vergunninghouder kijkt mee of alles volgens de regels verloopt en als die OKE zegt dat vliegen we waarschijnlijk volgende week al weg ;-) Was niet zo handig om net voor het slapen gaan die mail nog ff te checken want we hadden weer van alles te bedenken en te bespreken nu het zo concreet wordt en dus duurde het weer even voor we beide lagen te snurken.
We hebben van de week nog even de kamer van Finn afgerond…stukje behang aan de muur enzo en het is erg leuk geworden. Finn is deze donderdag komen logeren en hij blijft tot maandag. Hij slaapt nu voor de laatste keer in z'n oude kamertje. Ben benieuwd of ie merkt dat hij straks in een ander kamertje ligt...

Kaatje in de weer in de kinderkamer

Gisteren een heel gezellig feest van Marijke gehad, ze was 40 geworden. Evenals de rest van de week waren de reacties stuk voor stuk hartverwarmend, echt heel leuk! Vandaag zijn we flink in de weer geweest om de slaapkamers en de zolder te reorganiseren. Reorganiseren betekende vooral een heleboel troep weggooien zodat Peter z'n kantoortje kan verplaatsen naar zolder. We hebben nu een kamertje voor onze vast logé Finn aan de voorkant en een kamertje voor Boaz aan de achterkant.

Lekker ding

Hallo lieve vrienden, familie, collega's, buren en anderen! Met dit Blog zijn we in staat om onze ervaringen in Philadelphia met jullie te delen en krijgen wij geen kras op de plaat (voor de jongeren dat is een CD met groeven op vinyl vraag maar iemand van 30+) door onze ervaringen tig keer te herhalen. Als je zin hebt kun je natuurlijk een berichtje achterlaten op dit Blog.

Op 26 maart kregen we na heeeeeeel lang wachten het bericht uit Amerika of het goed was dat ons fotoboek en brief getoond mocht worden aan een biologische moeder die haar pas geboren zoontje ter adoptie aanbood. In Amerika (waarvoor wij ons hadden ingeschreven) is er sprake van open-adoptie, dit houdt in de biologische moeder bekend is en dat zij zelf bepaald aan wie zij haar kindje ter adoptie aanbied. Daarnaast is het zo dat het eerste jaar als het kindje bij ons is er nog sprake is van pleegzorg, dat pas na een jaar wordt omgezet in echte adoptie.

Enfin, waar waren we gebleven.....juist 26 maart. We durfden er bijna niet meer op te hopen; Karin was in oktober al 40 geworden en Peter zou het eind april worden. Het leeftijdsverschil tussen de jongste ouder en het kindje mag niet meer zijn dan 40 jaar. Wij hadden niet eerder de vraag gehad of het fotoboek aangeboden mocht worden, dus we waren he lemaal door het dolle heen toen die vraag uit Amerika binnenkwam. Uiteraard zeiden we ja, het ging om een Afro-Amerikaans jongetje die op 14-3-2010 geboren was.

De hele week werd de mail natuurlijk gecheckt en Karin durfde al bijna niet het huis uit bang dat ze een telefoontje zou missen (niet wetende dat ze in Amerika het principe van mobiel bellen ook best begrijpen). Het was 31 maart en Peter vertrok samen met Steven naar Ischgl om tot zaterdag te snowboarden. Tja het was wel ff lastig want stel dat je bericht krijgt dat de moeder ons uit de 4 of 5 (eigenlijk geen idee hoeveel precies en we hebben dat bewust maar niet gevraagd, anders wordt het ook zo'n Idols...wel of niet door) zou hebben gekozen wil je wel graag samen zijn. In Oostenrijk werden de communicatiemiddelen zeer frequent gecheckt en dan belden we elkaar even..nee nog niets vernomen ;-(

Op zaterdag na een korte nachtrust (ja dat Ischgl is echt feest!) checkte Peter om 6.30 uur net voor vertrek met een duffe kop z'n email. En daar stond toch echt: "Dear Karin and Peter, I have wonderful news for you! The mother has chosen you to be the parents for her son!" Steven kwam net de kamer weer oplopen en vroeg wat is er met jou aan de hand? Toen vertelde ik van het mailtje en we hebben het hele hotel wakker gemaakt met ons blije geschreeuw. Als een zombie zat ik in het vliegtuig voor me uit te staren; dit was echt niet te bevatten. Direct bij aankomst Karin gebeld en die zat bij haar zus in Hengelo, dus ik op m'n relaxt: "Uhh kom zo wel ff een bakkie doen in Hengelo dan zie ik Finn ook nog ff". Toen zo snel mogelijk naar Hengelo en toen ik Karin stevig vast had verteld "Je wordt mama"....ze kon het niet geloven en vervolgens was het één groot tranenfestijn waar Sylvia ook lekker bij aansloot ;-)

Zo snel mogelijk alle familie en vrienden op de hoogte gebracht en daarna was het 3 dagen feest.

Voor een paar weken terug zei ik tegen Karin uit het niets goh Boas vindt ik eigenlijk ook wel een leuke naam, ja zie Karin maar met een Z vindt ik 'm nog iets stoerder. Dus een paar weken later hadden hebben nog uitvoerig op internet gezocht naar een naam, maar kwamen toch weer terug op Boaz en dus zo heet ons ventje.

Na de roze wolk moeten we nu alle paperassen regelen en moet de kinderkamer snel opgetuigd worden. Finn's kamertje wordt Boaz kamer en Finn verhuisd naar de voorkant. We vinden het beide wel leuk dat Finn een eigen kamertje houdt want het om de paar weken oppassen blijven we zeker doen!